วัดแม่นางปลื้ม สร้างเมื่อ พ.ศ. 1920 ในสมัยอยุธยาตอนต้น เป็นวัดร้างที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงบูรณะวัดนี้ให้กับแม่ปลื้ม
แม่ปลื้มเป็นชาวบ้านธรรมดา บ้านอยู่ริมน้ำชานเมืองพระนคร อาศัยอยู่เพียงผู้เดียว ไม่มีลูกหลาน วันหนึ่งสมเด็จพระนเรศวรมหาราชเสด็จทางเรือมาแต่พระองค์เดียวท่ามกลางสายฝน พอเสด็จมาถึงเห็นกระท่อมยังมีแสงตะเกียงอยู่ และเวลานั้นก็ยังค่ำอยู่ จึงทรงแวะขึ้นมาในกระท่อม เมื่อแม่ปลื้มเห็นชายฉกรรจ์เสื้อผ้าเปียก จึงกล่าวเชื้อเชิญต้อนรับด้วยความมีน้ำใจ แต่พระองค์ท่านเสียงดังตามบุคลิกของนักรบชายชาตรี แม่ปลื้มจึงกล่าวเตือนว่า ลูกเอ๋ย เจ้าอย่าเสียงดังนักเลย เวลานี้ก็ค่ำมากแล้ว เดี๋ยวพระเจ้าแผ่นดินท่านได้ยินจะทรงโกรธเอา
พระองค์กลับตรัสเสียงดังว่า ข้าอยากดื่มน้ำจันทร์ ข้าเปียกฝน ข้าหนาว อยากได้น้ำจันทร์ให้ร่างกายอบอุ่น ยิ่งทำให้แม่ปลื้มตกใจมากยิ่งขึ้นอีก เพราะวันนี้เป็นวันพระ จึงกล่าวว่า ถ้าเจ้าจะดื่มจริงๆ เจ้าต้องสัญญาไม่ให้เรื่องนี้แพร่หลาย เดี๋ยวพระเจ้าแผ่นดินรู้จะอันตราย สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงรับปาก แม่ปลื้มจึงได้หยิบน้ำจันทร์ให้เสวย สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงประทับค้างคืนที่บ้านแม่ปลื้ม เช้าเสด็จกลับวัง
ต่อมาได้จัดขบวนมารับแม่ปลื้มไปเลี้ยงในวังด้วย ความที่แม่ปลื้มเป็นคนเมตตา จงรักภักดีต่อพระมหากษัตริย์ หลังจากแม่ปลื้มเสียชีวิต สมเด็จพระนเศวรมหาราช ทรงจัดงานศพให้อย่างสมเกียรติ และเสด็จมาบูรณะวัดร้างเพื่ออุทิศให้แม่ปลื้ม และให้นามว่า “วัดแม่นางปลื้ม”
วัดแม่นางปลื้ม : รูปแบบสันนิษฐาน เจดีย์ประธานมีรูปสิงห์ล้อม คือ รูปแบบในพุทธศตวรรษที่ 20 อันเป็นศตวรรษแรกของราชธานีกรุงศรีอยุธยา แต่อาคารหลังคาคลุมได้แก่อุโบสถ และวิหารสร้างขึ้นใหม่ ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (พ.ศ.2394-2411)
https://www.facebook.com/autofulltravel/